وعده

بعضی آدم ها هستند که واقعا واژه انسان و آدم، برازنده وجودشان است. در طول روز، هر جا که بروند و هر چه که بکنند، برای انسان آموزنده است و زیباست. حرفهایشان نوش است حتی اگر تلخ باشد و متذکر اشکالهای ما بشوند و اخم و لبخندشان برایمان دل نشین است. وقتی دوربین چشم و دلت را با آن ها همراه کنی، نمی توانی در کارهایشان چیزی غیر از خیر و نیکی و خوبی بیابی.. این دقیقا همان رمز زیبایی درونشان است .

در طول روز، نگویم ساعت به ساعت که هر دقیقه و هر چند دقیقه، بهتر است بگویم با انجام هر کار جزئی ای، در حال جمع کردن توشه و ثواب هستند. نه فقط مقدم اند به انجام دادن کارها، سخت یا مشکل، کارهای ساده یا صعب، در شأن یا .. هر چه که بر زمین مانده، همه را حاضر اند انجام بدهند و قبل از اینکه کسی از آن ها بخواهد، یا کسی برود که آن کار را انجام بدهد، آن ها در حال انجامش هستند...

عجیب دل انسان هوای این جور آدم ها را می کند که نگویم نایاب اند. نه. ما نمی یابیمشان. آن ها چنان هویدا هستند برای اهل دل و آنکس که باید باشد اما برای ما، کنز مخفی ای هستند.

هر چقدر ما بتوانیم خودمان را به رفتارهایشان نزدیک کنیم، از نورانیت و سعه وجودیشان نیز بهره مند خواهیم شد. از زیبایی افکار و قلبهایشان نیز بهره مند خواهیم شد. خاصیت انجام کار خیر با نیت، این است که برایت نور می آورد و آرامش و سعه وجودی.. وسعتی که به خاطر اتصال به منبع خیر ، شامل حالمان می شود.

فکر می کنید اینقدر در عالم کارها کم است که اگر چنین افرادی، زیاد شوند، دیگر نمی توانیم کار خیری پیدا کنیم که انجام بدهیم؟ نه. خیر در عالم بسیار است اما انجام دهنده آن، کم است .. کم به نسبت آن کثرتی که دارد... الْخَیْرُ کَثِیرٌ وَ فَاعِلُهُ قَلِیلُ (1)

یکی از ویژگی های زندگی انسان های الهی، این است که دستشان مدام در کار خیر است. و البته یک تبصره ای هم دارد که خواهم گفت. این هم به خاطر اهمیتی است که خوبی برایمان دارد. وقتی در کار خیر باشی، از کار شر دور خواهی بود. دوری از شر نیز به همان اندازه و چه بسا بیشتر ، به خاطر اثراتی که دارد برایمان باید مهم باشد. چرا که یک کار شر، می تواند تمام خوبی هایمان را هباءا منثورا کند.. پناه می بریم بر خدا از این شری که دستمان را خالی تر از خالی کند..

ما باید دنبال خوبی‌ها برویم. و اتفاقا انجام دادن خوبی، خیلی آسان تر است از انجام دادن کار شر. از سنت های خداست این حالت که خوبی کردن آسان است. زیرا هر چه خوبی است از ناحیه خداست و خدا هم یاور و یاری کننده اش است...

در این باره بیشتر بخوانید از زبان استاد اخلاق، آیت الله قرهی دامت برکاته در اینجا..

اما آن تبصره :

درسته که انسان های الهی ، دستشان در کار خیر است اما این کار خیرشان را علنی نمی کنند. تمام سعیشان بر پنهان نگه داشتن است. خیر و نیکی، در گرانبهایی است که وقتی پنهان شود، پر ارزش تر می شود.

رسول اللّه صلى الله علیه و آله :أربَعَةٌ مِن کُنوزِ البِرِّ : کِتمانُ الحاجَةِ، وکِتمانُ الصَّدَقَةِ، وکِتمانُ المَرَضِ، وکِتمانُ المُصیبَةِ (2)

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :چهار چیز ، از گنج هاى نیکى است: پنهان داشتن نیاز، پنهانى دادن صدقه، پنهان داشتن بیمارى، و پنهان داشتن مصیبت.

نه تنها کارهای خوبشان را پنهان می کنند، بلکه نیازهایشان را نیز پنهان می کنند. صدقه شان را پنهان می کند، درد و رنج هایشان را پنهان می کنند. مصیبت و گرفتاری هایشان را پنهان می کنند. و پنهان کردن این ها، همان گنج نیکی است که این ها دارند...

می خواهیم الهی شویم، دستمان را در کارهای نیک قرار بدهیم با نیت .. چه اینکه بدون نیت فایده ای ندارد.

پنهان کنیم کارهای خوبمان را، صدقاتمان را.. صبوری کردن ها و غصه خوردن هایمان را، نیازهایمان را...

باشد فقط ، برای خودِ خدا

روزی که یوم تبلی السرائر است، اسرار ما که هویدا می شود، از بدی هایمان است یا از خوبی هایمان..؟؟

 ---------------------

1.  بحارالأنوار، ج: 38، ص: 173، باب: 64

2 . الأمالی للمفید : ص ۸،  ح ۴.