وعده

به دستانت بنگر.به پاهایت.  به وجودت، به قلت، به باطنی که در تو نهفته است، به تک تک سلول ها و روحی که در آن ها جاری است...

نگاهی نه از سر پرسش، نه از سر بی تفاوتی و ...

نگاهی بیانداز برای کشف، برای شناختن، برای معرفت...

تو، یک، آیت خدا هستی(1)

هر روز، همه چیز تغییر می کند. عالم در جریان مداوم است و هیچ پدیده ای در عالم، در دو لحظه، در یک حالت نیست. بی حرکت و بی جربان بودن یک شی، به معنای نابودی اش است. وجودت هم در حرکت است.. تو همواره با تمام هستی، در جریان هستی.. جریان داری.. تو جزئی از هستی، هستی..

اما یک فرقی بین تو ، و دیگر جریانات است..

حرکت تو، رو به رشد است و حرکت هستی، در تعویض و تجدید (2)...

انسان با وجود من ثابتی که دارد، دائما متغیر است اما رو به تکامل و فزونی و نه تعویض و تجدید...

وَ فِی الْارْضِ ایاتٌ لِلْموقِنینَ. وَ فی انْفُسِکمْ افَلا تُبْصِرونَ(3)

و روى زمین براى اهل یقین نشانه ‏هایى [متقاعدکننده] است  و در خود شما پس مگر نمى‏بینید

راز جدا کردن انسان در این آیه، نسبت به آسمان ها و زمین، در همین نیست؟!

برای دانستن بیشتر در خصوص این موضوع، این جا را بخوانید .. زیباست.. تا یک پنج شش صفحه ای ادامه بدیدها.. هر چی کرمتون هست..

خلاصه.. انسان اینگونه هست . اما این حالت در من چقدر نمایان هست؟ این فکری است که همیشه باید با خود داشته باشیم.. آیا منم رو به تکامل هستم؟ چطور می تونم رو به رشد باشم؟ (4) چه رفتارهایی داشته باشم؟ ذاتی ما ادم ها اینه که دوست داریم رو به رشد باشیم ها.. ذاتی مون هست ها.. یعنی اگه در جا می زنیم داریم خودکشی می کنیم به صورت غیر رسمی..

خیلی کوتاه، نوشتم اما همین کوتاه هم، چند تا نکته رو در خودش داشت. حتما شنیدی مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ فَقَدْ عَرَفَ رَبَّهُ.. (5)

در طول روز، دقیقه هایی رو به خودت فکر کن. اندیشه کن. نگاه کن.. ژرف بیاندیش و راهی برای شناخت خدا، از درون خودت کشف کن.. سخت نیست ها.. چون فطری ما هست.. اگه شیطان بزاره که ما کمی به خدا بپردازیم البته..

گاهی اوقات که از زاویه بالا به جریاناتی که برای خودم و اظرافیان می افته خصوصا الان که ماه رجب هم آمده- می کنم می بینم عجب شیطان این وسط داره تلاش می کنه که آدم ها رو مشغول چیزهای بیخودی (6) و .. بکنه که از اصل کار و اعمال و رحمتی که در ماه رجب هست، باز بمونند.. باید حسابی مراقبه داشته باشیم .. گم نشیم این وسط ها..

قالَ أمیرُالْمُؤْمنین علیه السلام: عَجِبْتُ لِمَن یُنْشِدُ ضـالَّتَهُ وَ قَدْ اَضَلَّ نَفْسَهُ فَلا یَطْلُبُها. (7)

حضرت على علیه السلام فرمود: در شگفتم از کسى که در پى یافتن گمشده خویش مى گردد، در حالى که «خود» را گم کرده و در پى یافتن «خویش» نیست!

خیلی ثمرات زیبایی داره اندیشه و نگاه کردن در خودمون. مثلا: به دل خودت نگاه کن. اگر دیـدى دلت، اهل طاعت خـدا را دوسـت دارد و از گنهکاران بدش مى آیـد، در تـو خـیرى هست و خـدا دوستت دارد. و اگر دیدى دلت اهل طاعت خدا را دوست ندارد، برعکس آن، از گنهکاران خوشش مى آید، در تو خیرى نیست، خدا هم از تو بدش مى آید.

چرا این طوره؟ چون انسان با کسى است که دوستش مى دارد. (8)

 --------------------------

1. انَّ فی خَلْقِ السَّمواتِ وَ الْارْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّیلِ وَ النَّهارِ لَایاتٍ لِاولِی الْالْبابِ‏ ( آل عمران/ 190 ) ترجمه: همانا در آفرینش آسمانها و زمین و رفت و آمد شب و روز نشانه‏هایی است برای صاحبان عقل.

2. مجموعه اثار شهید مرتضی مطهری، ج22، ص 433-434

3. سوره ذاریات/ 20 و 21.

4 .  امروزت، بهتر از دیروز باشد.. نشان از همین است.. موجیم که آسودگی ما، عدم ماست.

عَنِ الصّادِقِ علیه السلام: مَنْ اِسْتَوى یَوْماهُ فَهُوَ مُغْبُونٌ،

وَمَنْ کانَ آخِرُ یَوْمَیْهِ خَیْرُ هُما فَهُوَ مَغْبُوطٌ،

وَمَنْ کانَ آخِرُ یَوْمَیْهِ شَرَّهُما فَهُوَ مَلْعُونٌ،

وَمَنْ لَمْ یَرَ الزِّیادَةَ فِى نَفْسِهِ فَهُوَ اِلَى النُّقْصانِ

وَمَنْ کانَ اِلَى النُّقْصانِ فَالْمَوْتُ خَیْرٌلَهُ مِنَ الْحَیاةِ. (معانى الأخبار، شیخ صدوق، ص 342)

امام صادق علیه السلام فرمود: کسى که دو روزش (از نظر رشد انسانى وکمال زندگى) یکسان باشد، ضرر کرده و باخته است،

هرکس که امروزش بهتر از دیروزش باشد، مورد غبطه دیگران قرار مى گیرد (و آرزو مى کنند که مثل او باشند)،

هرکس امروزش بدتر از دیروزش باشد، محروم از رحمت خداست.

هرکس که در جود خود، افزایش و کمال را نبیند و حس نکند، رو به کاستى و نقصان است،

و هرکس رو به نقصان وکاهش باشد، مرگ براى او بهتر از زندگى است.

5 . غرر الحکم و درر الکلم، فصل 77، حدیث 301

6.  قالَ عَلِىٌّ علیه السلام: مَنِ اشْتَغَلَ بِغَیْرِ الْمُهِمِّ ضَیَّعَ الأَهَمَّ. (الحیاة، ج 1، ص 308) امام على علیه السلام فرمود: هر کس که بـه کار بى اهـمیّت بپـردازد (و نیروى خود را صرف کارهاى غیر مهمّ کند ) کار مهمـتر و لازم تر را تبـاه مى کـند.

7. میزان الحکمه، ج 7، ص 141

8.  عَن أبى جَعفَرٍ الباقِر علیه السلام: اِذا اَرَدْتَ اَنْ تَعْلَمَ اَنَّ فیکَ خَیْراً فَانْظُرْ اِلى قَلْبِکَ، فَاِنْ کانَ یُحِبُّ اَهْلَ طاعَهِ اللّه ِ وَیُبْغِضُ اَهْلَ مَعْصِیَتِهِ فَفیکَ خَیْرٌ وَاللّه ُ یُحِبُّکَ، وَاِنْ کانَ یُبْغِضُ اَهْلَ طاعَةِ اللّه ِ وَیُحِبُّ اَهْلَ مَعْصِیَتِهِ فَلَیْسَ فَیکَ خیرٌ وَاللّه ُ یُبْغِضُکَ، وَالْمَرْءُ مَعَ مَنْ اَحَبَّ. (اصول کافى، ج 2، ص 127)

امام باقر علیه السلام فرمود: هرگاه خواسـتى بدانى خیرى در تو هست یا نه، به دل خودت نگاه کن. اگر دیـدى دلت، اهل طاعت خـدا را دوسـت دارد و از گنهکاران بدش مى آیـد، در تـو خـیرى هست و خـدا دوستت دارد. و اگر دیدى دلت اهل طاعت خدا را دوست ندارد، برعکس آن، از گنهکاران خوشش مى آید، در تو خیرى نیست، خدا هم از تو بدش مى آید. انسان با کسى است که دوستش مى دارد.