وعده

دوست داشتم سوالی از شما بپرسم.   قبل از اینکه ادامه مطلب و جواب من به این سوال رو بخونین، خودتون جواب بدید که :

شما حاضرید یک سال کابوس ببینید و بعد از یک سال، ثروتی هنگفت به شما بدهند؟

سوالی بود که چند ساعتی ذهنم را با خود همراه کرد. ثروت هنگفت.. پول یعنی؟ نه. پول اگر چه راهگشاست گاهی اما احساس استغنا از آن راهگشاتر است.

ثروت اگر آرامش باشد چه؟ آرامش بدون محبوب که آرامش نیست.. پس شرطش همان است که بهترین چیزی را که می خواهم و محبوب من است، به من بدهی..

در آن صورت

آری من حاضرم

حاضرم مرا تکه تکه کنی و آن را بدهی. کابوس ها را که من هر روز و هر شب می بینم و حس می کنم. حاضرم بعد از یک سال کابوس، بالاترین ثروتم را بدهی. محبوبم را به من بدهی. من زاده ی تلاطم کابوسم. بعد از یک سال، قول می دهی که صدای الا یا اهل العالم را بشنوم؟

پی نوشت

:

گفته اند، «زمانی که حضرت قائم(عج) ظهور می‌کند، [کنار کعبه] ما بین رکن و مقام می‌ایستد و پنج ندا می‌دهد:

الأول: ألا یا أهل العالم أنا الإمام القائم؛ آگاه باشید ای جهانیان که منم امام قائم.
الثانی: ألا یا أهل العالم أنا الصمصام المنتقم؛ آگاه باشید ای اهل عالم که منم شمشیر انتقام گیرنده.
الثالث: ألا یا أهل العالم إن جدّی الحسین قتلوه عطشان؛ بیدار باشید ای اهل عالم که جد من حسین را تشنه کام کشتند.
الرابع: ألا یا أهل العالم إنّ جدّی الحسین علیه السّلام طرحوه عریانا؛ بیدار باشید ای اهل عالم که جدّ من حسین را برهنه روی خاک افکندند.
الخامس: ألا یا أهل العالم إنّ جدّی الحسین علیه السّلام سحقوه عدوانا؛ آگاه باشید ای جهانیان که جدّ من حسین را از روی کینه توزی پایمال کردند».

یزدى حایرى، على‏، إلزام الناصب فی إثبات الحجة الغائب (عج)، محقق، مصحح، عاشور، على‏، ج ‏2، ص 233، بیروت، مؤسسة الأعلمى‏، چاپ اول‏، 1422ق.