دنیا زیر پای نه، دست به آخرت فشان
جاتون خالی صبح زود، رفته بودم زیارت. الهی روزی همه بشه.
یکی از بهترین کارها وقتی زائر هستی، به نیابت از دیگران زیارت کردن و برای دیگران دعا کردن است. چقدر عمیق و با تمام وجود دعا کردم خدایا همه بیمارانمان را شفا بده.
ما چقدر خودمان را بیمار می‌دانیم؟ کدام بیماری سخت‌تر است؟ بیماری جسم یا روح؟ الهی که خدا همه‌ی بیماری‌هایمان را شفا دهد به ...
گاهی شفاها به رخ دادن یک معجزه است. برخی شفاها به خوردن دارو و استفاده از یک واسطه مادی است اما بیماری روح را چه کنیم؟ اضطراب‌ها، وسواس‌ها، شرک‌های مخفی‌یمان..این‌ها را چه کنیم؟
امروز آخر زیارت و دعا، موقع سلام دادن به صاحب الزمان عج الله تعالی فرجه الشریف، بنده خدایی با ناله می‌گفت: آقاجان، می ترسم از قبر و قیامتم. به دادم برس. دستمو بگیر و رها نکن. خیلی می‌ترسم از هول‌های قیامت و انتظارهای طاقت فرسا و ... همین طور عین ابربهار گریه می‌کرد. خوش عاقبت باشد الهی که فهمیده : داروی و شفا دهنده قلبش، یاد آخرت است.
الإمامُ علیٌّ علیه السلام :ذِکرُ الآخرةِ دَواءٌ و شِفاءٌ ، ذِکرُ الدُّنیا أدْوَأُ الأدواءِ .[غرر الحکم: (5175 ـ 5176 ).]
امام على علیه السلام :یاد آخرت دارو و درمان است ، یاد دنیا بدترین درد و بیمارى.
پ.ن: هیچوقت خودتون رو محروم از خواندن متن عربی روایات نکنید. ولو عربی بلد نباشید. کلام معصوم نور است و این نور را قلب، سریع جذب می‌کند.
چگونه همیشه یاد آخرت باشیم؟ را در اینجا بخوانید.
