وعده

آیت الله بهجت رحمه الله علیه:

«مگر ثواب زیارت سیدالشهدا از ما مذخور۱ نیست؟!  ما می‌دانیم چه خبر است؟! می‌دانیم روایاتی را که دربارۀ زیارات سیدالشهدا در نیمۀ شعبان و در شب عاشورا و این‌ها هست، به کجاها رسیده؟! هیچ می‌توانیم بگوییم «کَانَ کَمَنْ زَارَ اللَّهَ فِی عَرْشِه‏»۲ یعنی چه؟!

یا مثلاً [اینکه در احادیث دربارۀ] زیارت عاشورا آمده‌ «جَاءَ یَوْمَ القِیَامَة مُلَطَّخاً بِدَمِهِ فِی اصْحَابِ الحُسَیْنَ»۳ در روز قیامت آغشته به خون خود در میان اصحاب حسین علیه‌السلام محشور می‌شود. سیدبن‌طاووس از این هم بالاتر نقل کرده است «مُلَطَّخاً بِدَمِ الحُسَیْنِ»۴ آغشته به خون حسین علیه‌السلام.

چه عرض بکنیم؟! ما این‌ها را می‌فهمیم؟! چیست که ثوابش برای ما مذخور نیست؟ همین بکاء برای سیدالشهدا علیه‌السلام ثوابش چیست؟!

می‌توانیم برایش حدی که دیگر از آن بالاتر نیست بگوییم؟! حدی نیست که! به حدی است بکاء که [در روایت] می‌گوید همین‌که اشک مختصری آمد، اذن دخول سیدالشهدا است و چه‌بسا جاهای دیگر هم [بنا‌به] الغاء خصوصیت، همین باشد؛ «الدَّمْعَةُ عَلامَةُ الْاِذْنِ»؛ داخل بشو.۵ از چشم من اشک بیاید، چه ربطی دارد به اینکه آن‌ها اذن داده‌اند؟! هیچ معلوم است که چه هست قضایا؟!

رحمت واسعه، ص۲۲۸ـ۲۲۹

پاورقی:

• ۱. مذخور امری است که در دسترس همه نیست و ذخیره شده است برای افراد خاص یا وقت خاص یا مکان خاص؛ و مذخور بودن ثواب زیارت به یکی از این معانی است: ١. ذخیره‌شده برای وقت شدت نیاز؛ ٢. اصلاً بیان نمی‌شود که چقدر است؛ ٣. فقط برای خواص شیعه ذکر می‌شود.
• ۲. امام‌ صادق علیه‌السلام دربارۀ زیارت امام‌ حسین علیه‌السلام می‌فرمایند: «مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ علیه‌السلام عَارِفاً بِحَقِّهِ کَانَ کَمَنْ زَارَ اللَّهَ فِی عَرْشِه؛ هرکه قبر حسین علیه‌السلام را زیارت کند، درحالی‌که به حق او شناخت دارد، مانند کسی است که خداوند متعال را در عرشش زیارت کرده است‏»؛ کامل‌الزیارات، ص۱۴۹ و نیز نک: کامل‌الزیارات، ص۱۴۷؛ بحارالانوار، ج۹۸، ص۷۶و۱۰۵.
• ۳. «مَنْ بَاتَ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ علیه‌السلام لَیْلَةَ عَاشُورَاءَ لَقِیَ اللَّهَ تَعَالَى یَوْمَ الْقِیَامَةِ مُلَطَّخاً بِدَمِهِ کَأَنَّمَا قُتِلَ مَعَهُ فِی عَرْصَةِ کَرْبَلَاءَ؛ هرکس شب عاشورا نزد قبر حسین علیه‌السلام بیتوته کند، روز قیامت خدا را در حالی ملاقات می‏‌کند که به خون خود آغشته است. گویا با او در صحرای کربلا کشته شده است»؛ مصباح‌المتهجد، ج٢، ص٧٧١؛ اقبال‌الاعمال، ج۲، ص۵۵۸ و نیز نک: کامل‌الزیارات، ص۱۷۳؛ مزار کبیر، ص۳۵۱؛ بحارالانوار، ج۹۸، ص۱۰۳و١٠۴.
• ۴. «أَنَّ مَنْ زَارَهُ علیه‌السلام وَ بَاتَ عِنْدَهُ فِی لَیْلَةِ عَاشُورَاءَ حَتَّى یُصْبِحَ حَشَرَهُ اللَّهُ تَعَالَى مُلَطَّخاً بِدَمِ الْحُسَیْنِ علیه‌السلام فِی جُمْلَةِ الشُّهَدَاءِ مَعَهُ؛ هرکس حسین علیه‌السلام را زیارت کند و در شب عاشورا تا صبح نزدش بیتوته کند، خداوند تعالی او را آغشته به خون حسین علیه‌السلام و در زمرۀ شهدای در رکابش محشور می‏‌کند»؛ اقبال‌الاعمال، ج۲، ص۵۵۸؛ بحارالانوار،ج۹۵، ص۳۴۰؛ ج۹۸، ص۱۰۳.
• ۵. نک: مصباح‌المتهجد، ج۲، ص۷۲۰؛ شهید اول، مزار، ص۱۲۲؛ بحارالانوار، ج۹۸، ص۱۹۹.