وعده

نوشتن از چیزهای دم دستی، هم سخته هم آسون. خوندن این نوشته ها ولی خیلی سخته. چون دم دستی است. خودت می دونی . ولی باید طوری بخونی که انگار تازه می خواهی یاد بگیری. یا طوری بخونی که اگر قبلا عمل نمی کردی، الان عمل کنی. خنثی نباشه رفتار.. و این سخته. چون تکراری هست برات و در عین اینکه تکراری هست، باید خودت رو از این تکرار رها کنی ، و نو، ببینی اش.. نودیدن برای استفاده بردن.. والا که اگر درگیر تکرار نمی شوی و استفاده ات را می بری که مرحبا..

+ پفیلا براش می خرد.. انتظار دارد کودک از او تشکرکند.. تشکر نمی کند.. پفیلا را می خورد و انگار نه انگار.. : این همه برات چیز می خرم ی تشکر هم نمی کنی.. دیگه برات نمی خرم هیچی.

+ مقداری پول نیاز داشت. به او دادم . تشکر کرد اما رفت و دیگر پشتش را هم نگاه نکرد. ناراحت شدم. نه به خاطر پولش، نه. پول که چرک کف دست است. لااقل یک احوالی از من می پرسید من که کمکش کردم...

وقتی آدم چیزی رو به کسی می ده، طبیعیه که انتظار یک تشکر، قدردانی و .. رو داره.. ما که آدمیم و همه داشته هامون هم مال خداست. (1) با این حال این رو دوست داریم و اگر کسی تشکر کنه و داشته باشیم، بیشترش می کنیم و بهش بیشتر می دیم..

پس چرا خود ما اهل تشکر نباشیم؟ حتما چشم داری که این نوشته رو می خونی.. دست داریم؟ پا داریم؟ همین نعمت های دم دستی رو؟ اصلا بهشون توجه داریم یا رفتن جزو روزمرگی هامون؟ دعا می کنیم ، مستجاب می شه؛ خدا رو شکر می کنیم برای این استجابت؟

شکر کردن بعد از نعمت ها به زبان (2)، یاداوری نعمت هایی که خدا به ما داده به قلب و زبان (3) ، اثر قدردانی رو در جهره ها نشون دادن(4)، سجده شکر کردن برای نعمت های قدیم و جدیدی که خدا به ما داده است(5) و می دهد، باید جزوی از وجودمان بشود.  می دانستی دوری از معصیت هم، شکر کردن است؟ (6)

در قران روی صبر خیلی تاکید شده و بشارت به صابرین داده شده(7). صبر کردن ثواب و اجر زیادی داره.. اما کسی که نعمت داره، سلامتی داره، مشکلی نداره، از این ثواب و اجر بهره ای هم نداره ؟

نکته جالبی هست این جا. کسی که نعمت داره اما شکرگذار و قدردان این نعمت هست، ثواب همان گرفتاری رو داره که بر گرفتاری اش، صبور هست.. (8) اجر و ثواب ها فقط در صبر و گرفتاری ها نهفته نیست. در نعمت و شکرگذاری ان هم هست.

خدا در رو به روی ما نبسته.. نکنه ما با کفران نعمت و شکر نکردن ها، در رحمت خدا رو به روی خودمون ببندیم (9).. شیوه و سبک زندگی مون باید بشه این زبان شاکر و قلبی شاکر.. تمرین کنیم

خدایا، زیادتی شکر را روزی ما کن.. خیلی خوبه که دعاهامون، دعای حضرت زهرا سلام الله علیها باشه.. بخونید دعای ایشون رو.. در این جا . عجب دعای زیبایی است.

 ----------------------------

1 . قُلِ اللَّهُمَّ مَالِکَ الْمُلْکِ تُؤْتِی الْمُلْکَ مَن تَشَاء وَتَنزِعُ الْمُلْکَ مِمَّن تَشَاء وَتُعِزُّ مَن تَشَاء وَتُذِلُّ مَن تَشَاء بِیَدِکَ الْخَیْرُ إِنَّکَ عَلَىَ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (سوره آل عمران/ آیه 26) ترجمه فولادوند:  بگو: «بار خدایا، تویى که فرمانفرمایى هر آن کس را که خواهى، فرمانروایى بخشى و از هر که خواهى، فرمانروایى را باز ستانى و هر که را خواهى، عزت بخشى و هر که را خواهى، خوار گردانى همه خوبیها به دست توست، و تو بر هر چیز توانایى.»

2 . عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِى نَصْرٍ عَنْ دَاوُدَ بْنِ الْحُصَیْنِ عَنْ فَضْلٍ الْبَقْبَاقِ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ قَالَ الَّذِى أَنْعَمَ عَلَیْکَ بِمَا فَضَّلَکَ وَ أَعْطَاکَ وَ أَحْسَنَ إِلَیْکَ ثُمَّ قَالَ فَحَدَّثَ بِدِینِهِ وَ مَا أَعْطَاهُ اللَّهُ وَ مَا أَنْعَمَ بِهِ عَلَیْهِ ( اصول کافى جلد3 صفحه: 149 روایة:5  )

فضل بن بقباق گوید: از امام صادق (علیه السلام) قول خداى عزوجل را: «و اما نعمت پروردگارت را باز گو» پرسیدم، فرمود: یعنى آنکس که بدانچه برتربیت بخشیده و بتو عطا فرموده و احسان کرده بتو نعمت داده، سپس فرمود: دین او و آنچه بتو عطا فرموده و نعمت داده بازگو.

3 . امام صادق علیه السلام:  فی کُلِّ نَفسٍ مِن اَنفاسِکَ شُکرٌ لازِمٌ  (سفینة البحار، ج 1،ص 710) در هر نفسی که می کشی باید شکری بجای آوری.

4 . (وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ) .( الضحى : 11.) «و از نعمت پروردگار خویش [با مردم] سخن گوى». رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله : إنَّ اللّه َ یُحِبُّ أن یَرى أثَرَ نِعمَتِهِ على عَبدِهِ . (سنن الترمذی : 5 / 124 / 2819.) پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : خداوند دوست دارد که اثر نعمت خود را در بنده اش ببیند.

5 . عَنْهُ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَى عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْکَانَ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه و اله کَانَ فِى سَفَرٍ یَسِیرُ عَلَى نَاقَةٍ لَهُ إِذَا نَزَلَ فَسَجَدَ خَمْسَ سَجَدَاتٍ فَلَمَّا أَنْ رَکِبَ قَالُوا یَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّا رَأَیْنَاکَ صَنَعْتَ شَیْئاً لَمْ تَصْنَعْهُ فَقَالَ نَعَمْ اسْتَقْبَلَنِى جَبْرَئِیلُ علیه السلام فَبَشَّرَنِى بِبِشَارَاتٍ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَسَجَدْتُ لِلَّهِ شُکْراً لِکُلِّ بُشْرَى سَجْدَةً ( اصول کافى جلد3 صفحه: 154 روایة:24  ) امام صادق (علیه السلام) فرمود: رسولخدا (صلی الله علیه و اله ) براى سفر کوتاهى بر شتر ماده خویش سوار بود (در سفرى بر شتر ماده خویش نشسته راه میپیمود) نا گاه فرود آمد و پنج سجده کرد، چون سوار شد، اصحاب عرضکردند: یا رسولخدا! شما را دیدیم کارى کردى که تاکنون نکرده بودى؟ فرمود: آرى، جبرئیل (علیه السلام) پیشم آمد و از جانب خداى عزوجل بمن مژده هائى داد. من براى هر مژده یک سجده شکر براى خدا نمودم.

6 . امام صادق علیه السلام: شُکرُ النِّعَمِ اِجتِنابُ المَحارِمِ وَ تَمامُ الشُّکرِ قَولُ الرَّجُلِ اَلحَمدُ لِلّهِ رَبِّ العالَمین»(الحقائق، ص 151 و اخلاق شبر، ص 237)   شکر نعمت پرهیز از کارهای حرام است و شکر کامل این است که انسان بگوید: «الحمد للّه ربّ العالمین».

7 . وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْءٍ مِّنَ الْخَوفْ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الأَمَوَالِ وَالأنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ (سوره بقره / آیه 155)  ترجمه فولادوند : و قطعاً شما را به چیزى از [قبیلِ‏] ترس و گرسنگى، و کاهشى در اموال و جانها و محصولات مى‏آزماییم و مژده ده شکیبایان را

8 . عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ النَّوْفَلِیِّ عَنِ السَّکُونِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و اله و سلم: الطَّاعِمُ الشَّاکِرُ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ کَأَجْرِ الصَّائِمِ الْمُحْتَسِبِ وَ الْمُعَافَى الشَّاکِرُ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ کَأَجْرِ الْمُبْتَلَى الصَّابِرِ وَ الْمُعْطَى الشَّاکِرُ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ کَأَجْرِ الْمَحْرُومِ الْقَانِعِ ( اصول کافى جلد3 صفحه: 148 روایت 1 )  رسول خدا (صلی الله علیه و اله و سلم) فرمود: خورنده سپاسگزار اجرش مانند روزه دار خدا جوست، و تندرست شکر گزار اجرش مانند اجر گرفتار صابر است و عطا کننده سپاسگزار اجرش مانند اجر محروم قانع است.

9 . قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و اله و سلم)  مَا فَتَحَ اللَّهُ عَلَى عَبْدٍ بَابَ شُکْرٍ فَخَزَنَ عَنْهُ بَابَ الزِّیَادَةِ ( اصول کافى جلد3 صفحه: 149 روایة:2  ) رسول خدا (صلی الله علیه و اله و سلم) فرمود: در سپاسگزارى بروى بنده ئى گشوده نگردد که در افزایش برویش بسته شود (بلکه سپاسگزارى افزایش در پى دارد).